pallum
Door: pauline
Blijf op de hoogte en volg Pauline
18 Maart 2009 | Nederland, Drunen
12-03-2009
Zoals sommige van jullie weten wordt het ons niet heel makkelijk gemaakt hier. We hebben al veel voor onze kiezen gekregen. Heel veel dingen hiervan staan niet op internet. Wat er op internet staat is eigelijk maar de helft van wat ik allemaal meemaak.
Gelukkig kunnen we er aan het eind van de dag nog steeds om lachen, zie de foto’s. Op de foto’s zie je een kleine greep uit het assortiment; gekke types in Afrika.
14-03-2009
We zijn naar de sportcompetitie van Pallum, de daycare van Berending geweest. Het was in Brikama te doen en per bushtaxi zijn we de kleine sporthelden op gaan zoeken. Bij de garage in Brikama moesten we verder met de locale taxi. Ik blijf me erover verbazen hoe dat gaat. Zodra ze ook maar ‘’wit’’ zien vliegen de taxichauffeurs als vliegen op een hoop stront op je af. Er breekt bijna een gevecht uit over wie de toubabs mee mag nemen en wie er vanavond dus goed te eten heeft.
Op het sportveld aangekomen was iedereen verrast ons te zien. De kinderen vlogen ons aan en we kregen meteen drinken in ons handen gedrukt. Toen ik om me heen keek zag ik dat bij elke school wel een paar blanke vertegenwoordigers zaten. Ik vroeg hoe het kwam dat er zoveel toubabs waren. Mij werd letterlijk verteld dat die er zaten om mee te ‘’pronken’’. Het daycare concept bestaat namelijk nog niet zo lang. In andere landen weten ze beter hoe het moet en daarom zijn er toubabs ingeschakeld om hun school mee op te bouwen. Een toubab is dus indirect een teken dat je school beter is dan de andere zonder toubabs.
We hadden gezamenlijk lunch met de leerlingen en leraren van Pallum. Er werden grote schalen met eten gebracht. De kindjes kregen ieder hun eigen bordje. Ik zag dat ze er geen lepel bij hadden en was de kunst van het met je handen eten al aan het afkijken. Gelukkig kwamen er opeens lepels tevoorschijn voor de leraren. Lieke en ik keken elkaar opgelucht aan. Het bleek dat we allebei al hadden rondgekeken hoe ze die rijst toch met hun handen naar binnen werkten.
De werkelijke wedstrijd begon 2 uur later dan gepland. Ik heb er eerlijk gezegd niet heel veel van gezien. Het veld was zo groot en de kindjes waren zo klein. Aan het gejuich kon ik horen dat ze het goed gedaan hadden. Ook 2 uur later dan gepland gingen we weer terug naar Berending. Geheel in stijl en zoals ik mezelf beloofd had gingen we nu met de grote vrachtwagen mee. Niet in de cabine maar tussen al die kleine kindjes in de bak. Ik moet zeggen, het was weer een hele ervaring. Het begon langzaam donker te worden en dus ook steeds kouder ik was blij toen we weer terug waren. Het was wel heel bijzonder om over de markt van Brikama te rijden in de schemer.
Het was een kleine log dit keer. Niet dat we niets mee hebben gemaakt, integendeel. In de mail lees je precies waarom ik het dit keer maar bij een a4tje heb moeten laten.
Zoals sommige van jullie weten wordt het ons niet heel makkelijk gemaakt hier. We hebben al veel voor onze kiezen gekregen. Heel veel dingen hiervan staan niet op internet. Wat er op internet staat is eigelijk maar de helft van wat ik allemaal meemaak.
Gelukkig kunnen we er aan het eind van de dag nog steeds om lachen, zie de foto’s. Op de foto’s zie je een kleine greep uit het assortiment; gekke types in Afrika.
14-03-2009
We zijn naar de sportcompetitie van Pallum, de daycare van Berending geweest. Het was in Brikama te doen en per bushtaxi zijn we de kleine sporthelden op gaan zoeken. Bij de garage in Brikama moesten we verder met de locale taxi. Ik blijf me erover verbazen hoe dat gaat. Zodra ze ook maar ‘’wit’’ zien vliegen de taxichauffeurs als vliegen op een hoop stront op je af. Er breekt bijna een gevecht uit over wie de toubabs mee mag nemen en wie er vanavond dus goed te eten heeft.
Op het sportveld aangekomen was iedereen verrast ons te zien. De kinderen vlogen ons aan en we kregen meteen drinken in ons handen gedrukt. Toen ik om me heen keek zag ik dat bij elke school wel een paar blanke vertegenwoordigers zaten. Ik vroeg hoe het kwam dat er zoveel toubabs waren. Mij werd letterlijk verteld dat die er zaten om mee te ‘’pronken’’. Het daycare concept bestaat namelijk nog niet zo lang. In andere landen weten ze beter hoe het moet en daarom zijn er toubabs ingeschakeld om hun school mee op te bouwen. Een toubab is dus indirect een teken dat je school beter is dan de andere zonder toubabs.
We hadden gezamenlijk lunch met de leerlingen en leraren van Pallum. Er werden grote schalen met eten gebracht. De kindjes kregen ieder hun eigen bordje. Ik zag dat ze er geen lepel bij hadden en was de kunst van het met je handen eten al aan het afkijken. Gelukkig kwamen er opeens lepels tevoorschijn voor de leraren. Lieke en ik keken elkaar opgelucht aan. Het bleek dat we allebei al hadden rondgekeken hoe ze die rijst toch met hun handen naar binnen werkten.
De werkelijke wedstrijd begon 2 uur later dan gepland. Ik heb er eerlijk gezegd niet heel veel van gezien. Het veld was zo groot en de kindjes waren zo klein. Aan het gejuich kon ik horen dat ze het goed gedaan hadden. Ook 2 uur later dan gepland gingen we weer terug naar Berending. Geheel in stijl en zoals ik mezelf beloofd had gingen we nu met de grote vrachtwagen mee. Niet in de cabine maar tussen al die kleine kindjes in de bak. Ik moet zeggen, het was weer een hele ervaring. Het begon langzaam donker te worden en dus ook steeds kouder ik was blij toen we weer terug waren. Het was wel heel bijzonder om over de markt van Brikama te rijden in de schemer.
Het was een kleine log dit keer. Niet dat we niets mee hebben gemaakt, integendeel. In de mail lees je precies waarom ik het dit keer maar bij een a4tje heb moeten laten.
-
18 Maart 2009 - 10:07
Marloes:
Ha pauline,
Leuk om de foto's te zien van jullie leven daar! Succes met de laatste weekjes!!
x marloes -
18 Maart 2009 - 11:03
Arnoldina:
Hoi Pauline,
jammer zeg dat bepaalde onvolwassen figuren hier in Nederland (met plaat voor de kop)jullie het leven zuur proberen te maken! Die figuur weet zelf waarschijnlijk niet hoe die belazerd wordt.
Ach, eigenlijk moeten we medelijden hebben met zulke mensen.
toch nog een fijne tijd toegewenst! Ben blij dat jullie zo'n goed werk doen.
groetjes, Arnoldientje -
18 Maart 2009 - 11:23
Vader Van Lieke:
Hee Pauline, ja ik mis wel een beetje je smeuiige verhalen. Maar dat zal wel een reden hebben!! Hou je taai de laatste weken. Succes en de groetjes van Tonny. -
18 Maart 2009 - 16:03
Mam:
Hoi,
inderdaad een kort verhaal dit keer. Maar daar is alle begrip voor hoor. Nog veel succes met de laatste loodjes in de komende 3 weken.
groetjes, xmam -
18 Maart 2009 - 19:03
Noortje:
He Pauline,
Succes die laatste weekjes, je kunt het wel..
Geniet van de kinderen en hun projecten, haal er alles uit wat mogelijk is, en als je terug bent horen we en zien we graag alles!
Xx Noortje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
