typisch
Door: pauline
Blijf op de hoogte en volg Pauline
11 Maart 2009 | Nederland, Drunen
04-03-2009
Vandaag hebben we tiny en tonny op het vliegveld uitgezwaaid. We waren eerst nog naar het hotel gegaan in kololi en gingen toen gezamenlijk met de bus naar de luchthaven. Het praatje van de buschauffeur was echt weer zo typisch; ‘’Lieve toeristen, zeg tegen jullie vriendne en familie dat The Gambia echt geweldig is want er meoten emer toeristen komen want ons land leeft van het toerisme, nice to be nice, smiling coast of Africa en nog meer van die praatjes. Lieke en ik moesten er hard om lachen, als enige. Toen hij over African stress begon hadden we het al helemaal niet meer. Aan het feit dat we de enige waren die er zo om moesten lachen konden we merken dat wij hier al langere tijd waren.
Na het uitzwaaien wilden Lieke en ik nog naar Brikama. Dat ging nog niet zo makkelijk. De taxi’s waren zo ontzettend duur! Je kan merken dat ze toeristenprijzen handhaven bij de luchthaven. Gelukkig wisten wij dat 400dalasi voor dat kippeneindje naar Brikama echt veel te veel was. We weigerden dan ook zoveel dalasi’s neer te tellen. Helaas ging het als een lopend vuurtje en spanden alle taxi chauffeurs samen. We zouden echt niet wegkomen voor minder. We besloten op het vliegveld nog een drankje te doen en het dan nog eens te proberen. De tweede keer hadden we meer geluk. Er was een taxi chauffeur die besloot eieren voor zijn geld te kiezen en hij nam ons voor 150 dalasi mee. In de taxi begon de grote geef-iets-aan-Lieke-en-Pauline-dag. We kregen zomaar twee cd’s van de taxichauffeur. In de supermarkt in Brikama kregen we zomaar een koekje van de winkeleigenaar bij het appelvrouwtje kregen we een gratis appel en in de bushtaxi kregen we een stuk kokosnoot van een jongen. Hadden wij soms iets gemist? Het leek wel of iedereen naar een marabout was geweest en het advies had gekregen wat charity te doen en iets te geven aan 2 blanke meisjes.
06-03-2009
Vandaag gingen we weer naar Brikama. Dit keer hadden we een missie, onze gasfles vullen. Dat verliep niet echt naar wens. Een paar kilometer voor Brikama kwamen ze erachter dat de bushtaxi zonder benzine zat. Wat doe je eraan? Niets, lopen. Het gekke was dat alle Afrikanen er zomaar genoegen mee namen en braaf gingen lopen zonder er ook maar iets van te zeggen. Ik denk dat ze dit wel vaker meegemaakt hebben. Voor Lieke en mij was dit de eerste keer en helaas, we hadden ook nog een gasfles bij. Gelukkig zat er een dorpsgenoot in de bushtaxi en hij besloot ons, heel attent, te helpen met het dragen van de gasfles.
In Brikama heb ik voor de zoveelste keer geprobeerd kaarten te versturen naar Nederland. Geloof het of niet, de postzegels waren weer op. Dan is het postkantoor dicht en dan zijn de postzegels op, ik vraag me af wat er eerder aankomt, de kaarten of ik.
09-03-2009
Vandaag was het een feestdag; Common welth. Wat het precies inhoudt weet waarschijnlijk geen mens maar de traditie zegt dat iedere stam in zijn traditionele klederdracht gekleed gaat en samen het traditionele eten opeet. Ook waren er kindergode, een minikumpo, agomela en essamay. De hele feestdag kwam maar moeizaam op gang en stelde eigelijk niet zoveel voor. Ik heb mijn tijd dan ook nuttiger besteed door eens uitgebreid te gaan schilderen. Het rommelhok waar onze spullen opgeslagen staan hebben we omgetoverd tot een klein atelier. Toen ik even papier wilde gaan halen op onze kamer bleek dat onze stoep helemaal vol zat met etende kinderen. Stinken dat het deed! Ik kan er niet om liegen, domoda ( rijst met een bepaalde soort pindasaus) ruikt echt naar zweetvoeten. Een jongetje nodigde me uit om mee te komen eten. Toen ik zijn met rijstkorrels en visresten besmeurde handjes en mond zag en een blik wierp in de leeggevreten schaal waar alleen nog maar graten in lagen had ik al gegeten en gedronken. Ik kon nog net nee dankjewel zeggen. Jakkes!
10-03-2009
Public holiday? Fijn dat ze dat ons vertellen! Geen school, geen les. Waar deze feestdag dan weer over gaat weet geen mens. Soms heb ik het idee dat ze gewoon elke gelegenheid aangrijpen om maar vrij te zijn. Het kan goed zo zijn dat ze vandaag vrij hebben omdat het gisteren common welth was. En wat doe je op je vrije dag? Juist, palmwine drinken om vervolgens, zo zat als een pinneke, in de avonduren terug te komen om geheel geinspireerd door de alcohol je lessen voor te bereiden voor de volgende dag. Waar zijn we in godsnaam mee bezig?
Vandaag hebben we tiny en tonny op het vliegveld uitgezwaaid. We waren eerst nog naar het hotel gegaan in kololi en gingen toen gezamenlijk met de bus naar de luchthaven. Het praatje van de buschauffeur was echt weer zo typisch; ‘’Lieve toeristen, zeg tegen jullie vriendne en familie dat The Gambia echt geweldig is want er meoten emer toeristen komen want ons land leeft van het toerisme, nice to be nice, smiling coast of Africa en nog meer van die praatjes. Lieke en ik moesten er hard om lachen, als enige. Toen hij over African stress begon hadden we het al helemaal niet meer. Aan het feit dat we de enige waren die er zo om moesten lachen konden we merken dat wij hier al langere tijd waren.
Na het uitzwaaien wilden Lieke en ik nog naar Brikama. Dat ging nog niet zo makkelijk. De taxi’s waren zo ontzettend duur! Je kan merken dat ze toeristenprijzen handhaven bij de luchthaven. Gelukkig wisten wij dat 400dalasi voor dat kippeneindje naar Brikama echt veel te veel was. We weigerden dan ook zoveel dalasi’s neer te tellen. Helaas ging het als een lopend vuurtje en spanden alle taxi chauffeurs samen. We zouden echt niet wegkomen voor minder. We besloten op het vliegveld nog een drankje te doen en het dan nog eens te proberen. De tweede keer hadden we meer geluk. Er was een taxi chauffeur die besloot eieren voor zijn geld te kiezen en hij nam ons voor 150 dalasi mee. In de taxi begon de grote geef-iets-aan-Lieke-en-Pauline-dag. We kregen zomaar twee cd’s van de taxichauffeur. In de supermarkt in Brikama kregen we zomaar een koekje van de winkeleigenaar bij het appelvrouwtje kregen we een gratis appel en in de bushtaxi kregen we een stuk kokosnoot van een jongen. Hadden wij soms iets gemist? Het leek wel of iedereen naar een marabout was geweest en het advies had gekregen wat charity te doen en iets te geven aan 2 blanke meisjes.
06-03-2009
Vandaag gingen we weer naar Brikama. Dit keer hadden we een missie, onze gasfles vullen. Dat verliep niet echt naar wens. Een paar kilometer voor Brikama kwamen ze erachter dat de bushtaxi zonder benzine zat. Wat doe je eraan? Niets, lopen. Het gekke was dat alle Afrikanen er zomaar genoegen mee namen en braaf gingen lopen zonder er ook maar iets van te zeggen. Ik denk dat ze dit wel vaker meegemaakt hebben. Voor Lieke en mij was dit de eerste keer en helaas, we hadden ook nog een gasfles bij. Gelukkig zat er een dorpsgenoot in de bushtaxi en hij besloot ons, heel attent, te helpen met het dragen van de gasfles.
In Brikama heb ik voor de zoveelste keer geprobeerd kaarten te versturen naar Nederland. Geloof het of niet, de postzegels waren weer op. Dan is het postkantoor dicht en dan zijn de postzegels op, ik vraag me af wat er eerder aankomt, de kaarten of ik.
09-03-2009
Vandaag was het een feestdag; Common welth. Wat het precies inhoudt weet waarschijnlijk geen mens maar de traditie zegt dat iedere stam in zijn traditionele klederdracht gekleed gaat en samen het traditionele eten opeet. Ook waren er kindergode, een minikumpo, agomela en essamay. De hele feestdag kwam maar moeizaam op gang en stelde eigelijk niet zoveel voor. Ik heb mijn tijd dan ook nuttiger besteed door eens uitgebreid te gaan schilderen. Het rommelhok waar onze spullen opgeslagen staan hebben we omgetoverd tot een klein atelier. Toen ik even papier wilde gaan halen op onze kamer bleek dat onze stoep helemaal vol zat met etende kinderen. Stinken dat het deed! Ik kan er niet om liegen, domoda ( rijst met een bepaalde soort pindasaus) ruikt echt naar zweetvoeten. Een jongetje nodigde me uit om mee te komen eten. Toen ik zijn met rijstkorrels en visresten besmeurde handjes en mond zag en een blik wierp in de leeggevreten schaal waar alleen nog maar graten in lagen had ik al gegeten en gedronken. Ik kon nog net nee dankjewel zeggen. Jakkes!
10-03-2009
Public holiday? Fijn dat ze dat ons vertellen! Geen school, geen les. Waar deze feestdag dan weer over gaat weet geen mens. Soms heb ik het idee dat ze gewoon elke gelegenheid aangrijpen om maar vrij te zijn. Het kan goed zo zijn dat ze vandaag vrij hebben omdat het gisteren common welth was. En wat doe je op je vrije dag? Juist, palmwine drinken om vervolgens, zo zat als een pinneke, in de avonduren terug te komen om geheel geinspireerd door de alcohol je lessen voor te bereiden voor de volgende dag. Waar zijn we in godsnaam mee bezig?
-
11 Maart 2009 - 13:21
Daan:
Nou paul op die foto's zie je er wel bruin uit hoor!:P Wat een heerlijk eten heb je daar toch!Dan doe ik het toch maaar met spaghetti en witlofschotel hoor;)!Alleen die dagen vrij mogen ze hier ook wel doen.
Kusss Daan -
11 Maart 2009 - 14:56
Pap:
Het eten op de foto ziet er niet uit ik zou er niks van pakken
Fijn he dat we toch zo veel lekkers in de koffer mee hebben gebracht
leuk atelier hebben jullie daar en al veel kunstwerken neem je dat allemaal mee naar huis?
als je niet snel nog een paar postzegels koopt komen de kaarten aan als je al terug bent.
doei Pap
-
11 Maart 2009 - 16:15
Mam:
Leuk geschreven weer. Ik ga dadelijk lekker nog een keertje boerenkool eten,mmmmm.nog 30 dagen, aftellen dus. De tijd vliegt. Voor je het weet ben je weer thuis en verlang je naar het eten in Gambia (geintje)
groetjes, xmam -
12 Maart 2009 - 10:58
Jasper:
Nou was even er goed voor gaan zitten. Maar zeker onder de indruk van al je verhalen en foto's. Toch wel ff heel wat anders dan het vergeleken met jou luxe backpacker leventje wat ik het afgelopen half jaar heb gehad. Ik ga je site zeker blijven volgens. En probeer zo veel mogelijk te genieten. Groeten
Oja ( heb mijn kaarten ook gewoon in nl verstuurd bijna niemand viel de nl postzegel op ) -
12 Maart 2009 - 15:34
Noortje:
he pauline,
Leuk stukje, het klinkt wel gek, al die vrije dagen, maar probeer dr dan maar gewoon van te genieten! En een beetje kijken hoe zij hun feestdagen door komen..
Hoe gaat het nu met jullie lessen? Zijn er nog genoeg spullen, of zelfs spullen in overvloed?
Geniet er nog even van, en doe de groetjes aan Lieke
X Noortje -
15 Maart 2009 - 09:47
Mam:
hoop dat de mensen weer wat vriendelijker tegen jullie doen. Maar dat weet je maar nooit. Soms zijn mensen onvoorspelbaar. Nog 3 en halve week. En dan kunnen jullie weer genieten van alle luxe hier.
xmam -
17 Maart 2009 - 11:44
Suzanne:
He Pauline!
Je ziet er goed bruin uit op de foto's! Hier in Nederland begint het ook eindelijk een beetje lente te worden dus wie weet zijn we net zo bruin als jou wanneer je terug komt ;) Het begint echt al te korten dus geniet er nog maar even van.. en dan zijn een paar extra vrije dagen helemaal niet zo erg toch?!
xx Suzanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
